تصویر قدیمی‌ترین نقشه تهران | مثلث برمودا و محله‌های ناشناخته منطقه۱۶ | زمین‌های زن شاه چگونه به کارمندان راه‌آهن رسید؟
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۳۳۶۳۱
همشهری آنلاین - مریم قاسمی: آیا تاکنون نام محله‌های فهیم‌آباد، گلابدره، آذرآباد و نجف‌آباد را شنیده‌اید؟ آیا تاکنون گذرتان به این دور و اطراف افتاده است؟ اگر خوب دقت کنید... صدای کسانی را می‌شنوید که در همین حوالی زندگی می‌کنند؛ کسانی که شاید اسم محله‌شان برای شما ناآشنا باشد، اما آنها هم مثل ما و شما ساکن همین شهرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
برای اهالی فهیم‌آباد سخت است که آن گذشته‌های دور محله‌شان را به یاد بیاورند. حرفش که بیفتد، به همین جمله‌ها بسنده می‌کنند که اینجا همه‌اش زمین کشاورزی بوده است. نه خبری بوده از آن آپارتمان‌ها که حالا افق شمالی محله را به اشغال خود درآورده‌اند و نه از این خانه‌ها که دیری است رنگ فرسودگی به خود گرفته‌اند. البته وجه تسمیه فهیم‌آباد را از همه ساکنان اندک‌شمارش می‌شود پرسید و به یک جواب دقیق و روشن رسید. حتی «بهرام وفایی» هم که ۳۵ سال بیشتر ندارد، این را می‌داند؛ اینکه زمین‌های این محله کوچک متعلق بوده است به فردی به نام «علی فهیمیان». همین اسم کافی است تا بفهمی که چرا اینجا را «فهیم‌آباد» صدا می‌کنند. اطلاعات تاریخی درباره این محله اما به همین‌جا خلاصه می‌شود. «محمدرضا فکوریان» هم که ۴۰ سال تمام است در این حوالی زندگی می‌کند، ترجیح می‌دهد بیشتر از همین روزها حرف بزند تا از گذشته‌ها. پیرمرد، بدون مقدمه می‌رود سر اصل مطلب: «می‌گویند اینجا توی طرح است. فعلاً گفته‌اند که قرار است تعدادی از خانه‌ها را بخرند. من سر درنمی‌آورم از این حرف‌ها... می‌خواهند خانه‌ام را متری چند از من بخرند؟ یا جای آن خانه‌ای مثل همین که دارم توی آن زندگی می‌کنم، تحویلم بدهند. بعدش هرکاری که می‌خواهند، بکنند.»
مثل اینکه فکوریان خوب می‌داند که این خانه در جنوبی‌ترین نقطه منطقه۱۶، در محله‌ای که یک طرفش به بزرگراه آزادگان می‌رسد و طرف دیگرش به آپارتمان‌های چندطبقه، قیمتی به مراتب کمتر از اینها دارد. این است که روشن‌تر حرف می‌زند: «ببین دخترم... این دست‌های من است. بعد از ۵۰ سال کارگری، فقط همین خانه را دارم. نمی‌توانم که آخر پیری بروم مستأجر شوم.» کم‌کم اهالی دیگر فهیم‌آباد هم از راه می‌رسند و هریک به سهم خود حرفی می‌زنند و چیزی می‌گویند. «محمد تیموری» که از چهره‌اش پیداست بیش از ۵۰ سال دارد، اشاره‌ای به دور و اطرافش می‌کند: «خودتان نگاه کنید دیگر... اینجا هیچ امکاناتی ندارد. بچه‌های ما جایی ندارند برای بازی کردن.» او از مسئولان شهرداری می‌خواهد که هرچه سریع‌تر تکلیف این محله را روشن و خانه‌ها را از اهالی خریداری کنند؛ خواسته‌ای که البته با واکنش فکوریان مواجه می‌شود؛ چراکه او معتقد است این خانه‌ها را به قیمتی نه‌چندان قابل‌توجه از آنها می‌خرند و... بحث، میان آنها بالا می‌گیرد و خبرنگار ترجیح می‌دهد فقط یک شنونده باشد؛ یک ناظر بیرونی که دارد حکایت آینده فهیم‌آباد را از زبان اهالی آن می‌شنود.
«اینجا کوی کارمندان راه‌آهن است ... کوی کارمندان راه‌آهن! » این را یکی از اهالی گلابدره به ما می‌گوید که مویی سفید کرده و به قول خودش، ۶۰ سال است در این حوالی زندگی می‌کند، در ابتدای بزرگراه بعثت، خیابان شهید امامی، کوچه صداقت؛ خودش را «هیچ» معرفی می‌کند و ترجیح می‌دهد اسمی از او در میان نباشد: «اسم من به چه کارتان می‌آید... شما از من پرسیدید که چرا به اینجا می‌گویند گلابدره... من هم جوابتان را دادم... خلاص! » جواب این هم‌محله‌ای موسفید اما به همین‌جا خلاصه نمی‌شود. او کمی هم به حافظه‌اش رجوع می‌کند و حرف‌هایش را به اطلاعات تاریخی‌ای می‌آمیزد که البته خبرنگار نه آنها را تأیید و نه تکذیب می‌کند: «همه این زمین‌ها برای زن رضاخان بود که بهش می‌گفتند ملکه مادر. داخل محوطه راه‌آهن قرار داشت. همه را قطعه‌قطعه کردند و دادند به کارمندان راه‌آهن. من هم خودم از بازنشسته‌های راه‌آهنم. بعدها یک عده آمدند و به اینجا گفتند: گلابدره. اصلش همان است که گفتم: کوی کارمندان راه‌آهن. توی سند خانه‌هایمان هم نوشته: فرح‌آباد.»
گلابدره، فرح‌آباد، کوی کارمندان راه‌آهن... مسئله دیگر این اسم‌ها نیست؛ گو اینکه اگر در خیابان امامی راه بیفتید و در کوچه‌های باریک و کوتاه آن قدم بزنید و پای حرف این و آن بنشینید، همه این اسم‌ها را تأییدشده می‌بینید. اما خب، قرار نیست اسم واقعی این محله را در این فرصت اندک کشف کنید. کافی است چند قدمی از کوچه صداقت جلوتر بروی و برسی به جایی که ریل راه‌آهن از آن سوی بزرگراه بعثت می‌آید و به کارخانه سیلو می‌رود. همان‌جا می‌توانید بایستید و از یکی مثل «منصور حمیدی» بپرسید که این ریل، اینجا چه کار می‌کند. آن وقت برای تو از ترک‌هایی خواهد گفت که روی دیوار خانه‌های این دور و اطراف به جا مانده؛ ترک‌هایی که یادگار رفت‌وآمد دائم قطار در این نزدیکی بوده؛ رفت‌وآمدی که ظاهراً چند سال است متوقف شده، اما او که از همسایه‌هاست، از اضافه شدن خطوط جدید می‌گوید؛ خبری که البته باز هم خبرنگار آن را نه تأیید و نه تکذیب می‌کند. حمیدی نگران است و نگرانی را می‌توان در چهره این مرد میانسال و چشم‌هایش به‌راحتی دید.
قبلاً به اینجا می‌گفتند ترک‌آباد. بعدها اسمش شد آذرآباد. البته اهالی محله از کوچه آذرآباد سوم به آن طرف (طرف میدان بهمن) را زورآباد صدا می‌کردند؛ چون هرکسی زور بیشتری داشت، می‌آمد و قطعه زمینی را در آن گوشه و کنار صاحب می‌شد و خانه‌ای می‌ساخت!
حالا همه این مجموعه را یکجا و البته با همان لحن طنزآمیزی که ایرانیان استاد آنند، «جزیره» می‌نامند؛ محدوده کوچک مسکونی که دور تا دورش را مجموعه‌های صنعتی فراگرفته است؛ جایی در حاشیه بزرگراه بعثت، کمی پایین‌تر از چهارراه چیت‌سازی، روبه‌روی کارخانه سیلو. بله، آذرآباد همین است که شما هنگام عبور از بزرگراه بعثت، از پنجره خودرویتان می‌بینید: ۶ تا کوچه، یک بقالی، یک نانوایی بربری و دیگر هیچ. سال‌ها می‌گذرد از آن روزی که مسئولان کارخانه سیلو تصمیم گرفتند زمین‌هایی را روبه‌روی این کارخانه به کارکنانش واگذار کنند. حالا دیگر همه آن کارکنان بازنشسته شده‌اند و دیری است اینجا در محله آذرآباد در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.
بی دلیل نیست که در این حوالی همه همدیگر را می‌شناسند. هرچه باشد، نه کسی به این محله می‌آید که خانه‌ای بخرد و نه کسی از این محله رفته که خانه‌اش را بفروشد. همین‌طوری است که کمتر غریبه و مهمانی در آذرآباد گم می‌شود. به کوچه آذرآباد دوم بروید و سراغ کسی را بگیرد که مثلاً در کوچه آذرآباد پنجم زندگی می‌کند. به احتمال زیاد، کمتر از یک دقیقه شما را روانه خانه طرف می‌کنند. اینها اما فقط یک روی سکه را نشان ما می‌دهد که شاید روی خاطره‌برانگیز و دوست‌داشتنی آن هم باشد. روی دیگرش را هم باید دید که راستش تعریف چندانی ندارد. نیازی نیست که پای حرف بزرگ‌ترها و موسفیدهای محله بنشینید. احترام آنها البته واجب؛ اما حتی «صفورا تالابی» که بانویی خانه‌دار است می‌تواند از سختی‌های زندگی در چنین محدوده‌ای برایمان حرف بزند: «خب، اینجا فقط یک نانوایی بربری دارد. اگر بخواهید نان لواش بخرید، باید سوار اتوبوس شوید و تا سر نازی‌آباد بروید. همین یک بقالی را می‌بینید سر آن کوچه... همین یکی هم وقتی بسته باشد، کارمان درمی‌آید. باید تا نازی‌آباد برویم و برگردیم. مدرسه هم که تکلیفش روشن است. دخترها می‌روند چهارراه خانی‌آباد و پسرها می‌روند نازی‌آباد. پیرایشگاه و مغازه‌هایی مثل این هم به همین‌ترتیب. اینجا فقط تعمیرگاه و کارواش ماشین دارد. آنها هم فقط به درد کسانی می‌خورد که از اینجا رد می‌شوند. تازه به همه اینها باید دود خودروهای ترمینال جنوب را هم اضافه کرد.»
«رحمان خدامیان» فقط ۴۰ سال دارد. از همان اول یاد گرفته که بگوید بچه ترمینال است: «اگر از من بپرسند، می‌گویم بچه ترمینالم... ترمینال جنوب. برای جایی هم بخواهم نامه‌ای چیزی بفرستم، روی پاکتش می‌نویسم: تهران ـ بزرگراه بعثت ـ جنب مخابرات ـ کوچه شهید رفیعی» همین است که وقتی از او می‌پرسید چرا اسم این محله را «نجف‌آباد» گذاشته‌اند، سرش را تکان می‌دهد و به شما می‌فهماند که نمی‌داند. دوباره می‌پرسید: «چکور هم صدایش می‌زنند... نه؟ » بله، به اینجا چکور هم می‌گویند. می‌خواهید مطمئن شوید: «شکور؟ » خیالتان را راحت می‌کند: «شکور نه... چکور.» باز هم دوست دارید بدانید که این اسم از کجا آمده و چه معنی می‌دهد.
این یکی را هم او نمی‌داند. علی که پشت دخل بقالی پدرش در همان کوچه تنگ و باریک رفیعی ایستاده، فقط این را می‌داند که بیشتر مشتری‌ها از راننده‌ها و مسافران ترمینال جنوبند که برای خرید به اینجا می‌آیند.» این جوان ۳۷ساله، سپس شروع می‌کند حرف زدن درباره محله‌ای که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده است. او مطلقاً دل خوشی از این نجف‌آباد ندارد و به آن لقب «مثلث برمودا» را می‌دهد: «هر کسی گذرش به این محله افتاد، دیگر نتوانست از آن بیرون بیاید. خانواده خود من، ۷۰ـ ۸۰ سال است که اینجا زندگی می‌کنند.» علی می‌گوید: «زندگی در اینجا به همین سادگی‌ها نیست. اکثر این خانه‌ها فرسوده‌اند.» درددل‌های او تمامی ندارد: «دیوارهای خانه‌ها همه ترک برداشته‌اند بس که از اینجا قطار و اتوبوس رد می‌شود.» برایش فرقی نمی‌کند که نجف‌آباد توی طرح باشد یا نه؛ چون به شکل تقدیرگونه‌ای پذیرفته که سرنوشتش به این شکل رقم بخورد: در این محله به دنیا آمده، بزرگ شده و به زندگی ادامه می‌دهد؛ حتی اگر دوستش نداشته باشد.
کد خبر 704941 برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی محله تهران قدیم همشهری آنلاین هویت شهری همشهری محله تاریخ - بافت تاریخی منطقه ۱۶ تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی محله تهران قدیم همشهری آنلاین هویت شهری همشهری محله تاریخ بافت تاریخی منطقه ۱۶ تهران بزرگراه بعثت نازی آباد نجف آباد خانه ها زمین ها محله ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۳۳۶۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ موردی که همین الان باید از شرشان خلاص شوید! پشیمان نمی‌شوید!
زیسان: بی‌نظمی می‌تواند احساس خوبی داشته باشد. اما گاهی اوقات ممکن است باعث پشیمانی شود. مثل زمانی که متوجه می‌شوید دامن چین‌داری که به زحمت تعمیرش کرده بودید، چند ماه بعد دوباره به حالت اول برگشته است.
به گزارش زیسان، به طور کلی چیز‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید از شر آنها خلاص شوید و دیگر هرگز به آنها فکر نکنید؛ از آشپزخانه گرفته تا کمدتان. در اینجا ۷ چیز را با هم مرور می‌کنیم که می‌توانید همین حالا بدون اینکه بعداً پشیمان شوید، آنها را دور بریزید.
یک/ غذای تاریخ مصرف گذشتهآیا دوست دارید سریع بیمار شوید؟! آن قوطی تن‌ماهی تاریخ مصرف گذشته را باز کنید و برای خود یک میان وعده درست کنید! جدا از خطر جدی معده‌درد، مواد غذایی تاریخ مصرف گذشته بخش‌های ارزشمندی را در یخچال و کابینت‌های شما اشغال می‌کنند و پیدا کردن آنچه که به دنبال آن هستید را دشوارتر می‌کند. سعی کنید یک جاروی ماهیانه انجام دهید تا از شر هر گونه محصولات غذایی که دیگر خوراکی نیستند خلاص شوید!
پس همین حالا شروع کنید؛ کل آشپزخانه خود را نگاه کنید. تمام قفسه‌های یخچال را بررسی کنید.
+ تفاوت تاریخ انقضا و بهترین زمان مصرف چیست؟
دو/ داروی تاریخ مصرف گذشتهبه گزارش زیسان، چه چیزی بدتر از این است که با خماری از خواب بیدار شوید و متوجه شوید که ایبوپروفن شما سه سال پیش منقضی شده است؟ در حالی که دارو‌های تاریخ مصرف گذشته ممکن است لزوماً خطرناک نباشند، اما بدون شک تأثیر کمتری روی درمان دارند. فراموش نکنید که دارو‌های موضعی مانند پمادها، مایعاتی مانند شربت سرفه، ویتامین‌ها و مکمل‌ها را نیز بررسی کنید.
فراموش نکنید که محصولات زیبایی خود را بررسی کنید. هر چیزی که انتظارات شما را برآورده نمی‌کند باید کنار بگذارید. اگر چیزی وجود دارد که می‌توانید برگردانید، سعی کنید پول خود را پس بگیرید.
هر چیزی که تاریخ مصرفش گذشته باشد نیز در این دسته قرار می‌گیرد، زیرا ممکن است باعث تحریک پوست شود. آیا فکر می‌کنید شمایی که وقتی که مرطوب‌کننده‌تان تازه بود از آن استفاده نمی‌کردید، اکنون که تاریخ مصرف آن تمام شده است از آن استفاده خواهید کرد؟ پاسخ «نه» است.
همین قانون در مورد وسایل بهداشتی که از هتل به خانه می‌آوریم هم صدق می‌کند. بیایید صادق باشیم، شما هرگز از آن صابون کوچک استفاده نخواهید کرد. البته ممکن است بتوانید این چیز‌ها را به جای دیگری اهدا کنید که ممکن است بیشتر مورد قدردانی قرار گیرند.
چهار/ لباس‌هایی که سوراخ و لکه دارنداگر از پوشیدن این لباس‌ها در خارج از خانه خجالت می‌کشید، چرا می‌خواهید آن را در داخل خانه بپوشید؟ هر چیزی که سوراخ یا لکه دارد باید کنار گذاشته شود. اگر فرسوده یا خراب شده شک نکنید که باید از شر آن خلاص شوید. از این بابت احساس بدی نداشته باشید. در نهایت کمد لباسی خواهید داشت که فقط دارای چیز‌هایی است که در آن بهترین ظاهرتان را دارید. ایده خوبی نیست؟
چرا هنوز آن حوله‌های فرسوده که از اولین آپارتمان‌تان در دوران دانشگاه مانه را نگه داشته اید؟ اگر هربار که از این چیز‌ها استفاده می‌کنید خجالت می‌کشید، مطمئنا در زندگی به آنها نیاز ندارید. اگر نگران هستید که از این موضوع پشیمان شوید، به خاطر داشته باشید که ممکن است بتوانید ملفحه‌ها و حوله‌ها قدیمی را به یک پناهگاه حیوانات محلی اهدا کنید.
شش/ گجت‌های شکسته یا منسوخ شدهدرست است که شما فقط مخلوط کن خود را گاهی بیرون می‌آورید تا گه‌گاهی یک اسموتی درست کنید، اما آیا واقعا فکر می‌کنید دودی که این وسیله وقتی توت فرنگی‌های یخ زده را داخلش ریخته‌اید می‌کند، بی خطر است؟ لطفا خودتان را با یک مخلوط کن جدید پذیرایی کنید و وسیله قدیمی را دور بریزید.
آیا ابزار‌های کوچکتری مانند iPhone قدیمی‌تان را که احتمالاً دیگر هرگز استفاده نخواهند شد، هنوز دارید؟ اصلا میدانید شارژرش کجاست؟ رها کنید! هم ابزار‌ها را و هم پشیمانی را!
tags # ترفند ، خانه داری سایر اخبار
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت